Toverberg

Woord vooraf

Bij het verschijnen van deze editie hebben we met zijn allen de wellicht meest surreële periode van ons leven stilaan (en hopelijk definitief) achter de rug. Een periode van angst en onzekerheid, voor velen ook van lijden en scheiden. Maar tevens een tijd van rust en bezinning, een tijd van (her)ontdekken en groeien. We stelden vast hoe extreme situaties zowel het slechtste als het beste in de mens wakker maken: van egoïstisch hamsteren en fuiven tot onbaatzuchtig delen en (ver)zorgen. Het toont eens te meer dat niets ooit zwart of wit is en dat elke medaille zijn keerzijde heeft.

Een zekerheid bleef en blijft echter altijd overeind: cultuur is het enige vaccin tegen verveling, angst en wanhoop. En hoewel cultuur in tijden van crisis doorgaans het eerste slachtoffer is, toch zoekt ze steeds een manier om te overleven. Als cultuurhuizen verplicht de deuren sluiten en projecten-met-hoofdletter allerhande bij gebrek aan budget en publiek worden stopgezet, dan borrelen volkstoneel, muziek en creativiteit op uit de onderbuik van de samenleving.

Ook de Toverberg blijft de (goed ontsmette) vinger aan de culturele pols houden. En waarmee kunnen we dat beter doen dan met Crisispoëzie van de hand van Guido Dobbelaere? Johan Debruyne vraagt zich af of we ons in deze crisistijden moeten laten pamperen. Wijlen Hans Vanhulle ontdekte bij Clem Schouwenaars een weinig rooskleurige voorspelling van een gesloten, individualistische maatschappij waarin de economische logica primeert. Visionair of pessimistisch? In de nieuwe rubriek “Over de grens” gaan we op zoek naar artistiek potentieel over provincie- en andere grenzen heen. Dit keer toont Matthias Roggen ons een licht dystopische toekomst. Maar Mark Van de Voorde waarschuwt ons dat angst een slechte raadgever is. Een mens moet trouwens zijn hartstochten beheersen, leerde Carine Vankeirsblick terwijl ze zich vanuit haar kot door de zware ideeën van Kant worstelde. Gelukkig is er altijd hoop… Hoop, die we terugvinden in de doeken van Monique Haelewyn onderaan dit artikel en op de middenpagina’s, waar Annemie De Vadder, Carine Vankeirsbilck, Herman De Leye, Rik Van Dycke, Bart Madou en Francine Opstaele hun kunstzinnige invulling geven aan dat woord. Hoop ook bij Marie-Rose D'haese, die ontdekt dat zelfs un Houellebecq peut en cacher un autre… Bart Madou vertrekt op coronaire meta-wandeling, en Hilde De Cock heeft al een vriend in gedachten om mee te nemen. Marie-Claire Devos schiet met haar leesgroep onze virologen te hulp en gaat in Afrika op zoek naar een mensengenezer.

Bart Madou heeft nog net voor de “lockdown” een boeiende lezing kunnen meepikken over de verbluffend actuele ideeën van Multatuli, waarna ikzelf me in mijn Elsenspinsels afvraag wie het bij het rechte eind heeft: moeten we de zogenaamde specialisten geloven boven eigen ervaring? Bart Madou verkiest twee boeiende dames als Femmes de sa vie, en hopelijk kunnen we in het najaar weer boeiende lezingen bijwonen. Op het programma staan alvast kennismakingen met Martha Nussbaum en Susan Sontag. Tot slot neem ik jullie nog mee op een reis door de tijd.

Veel lees- en kijkgenot!

Els Vermeir

(*) deze Toverberg wordt op 21 september 2020 integraal op deze pagina gepubliceerd

HET BELEEFDE GENOT vzw

HET BELEEFDE GENOT vzw

Toverberg

Toverberg 14 (september 2009)

Toverberg nr. **57 - Zomernummer 2020 (*)**

Toverberg 15 (december 2009)

Toverberg 6 (september 2007)

HET BELEEFDE GENOT vzw

HET BELEEFDE GENOT vzw

Toverberg

Toverberg 14 (september 2009)

Toverberg nr. 57 - Zomernummer 2020 (*)

Toverberg 15 (december 2009)

Toverberg 6 (september 2007)

Toverberg nr. **57 - Zomernummer 2020 (*)**