Toverberg

Woord vooraf

Beste lezer,

Vooreerst een woord van dank voor de vele positieve commentaren die we in onze enquête mochten ontvangen – je leest er meer over in een kort verslag door Bart Madou. Het geeft in elk geval moed om ermee door te gaan. En al moeten we ons nog eens dieper bezinnen over de exacte ‘missie en visie’ van dit magazine, voor mij is die duidelijk: ons enthousiasme voor cultuur - en literatuur in het bijzonder - delen en zoveel mogelijk mensen warm maken om mee te genieten.

En wat genieten betreft: wat is er fijner op een donkere winteravond dan in een dekentje gewikkeld weg te dromen bij een goed boek? Daarom neem ik jullie in deze editie van Toverberg mee naar de bibliotheek. Daar kan je immers de meest bevreemdende avonturen beleven, getuige mijn Elsenspinsel. Of dat ook al zo was in de allereerste bibliotheek, die van Alexandrië, dat vernemen we tijdens een van de lezingen die de komende maanden Te beleven zijn.

Hoe dan ook moeten we boeken koesteren, vraag dat maar aan de vrouwelijke, Pools-Joodse boekhandelaar waar Marie-Rose D’Haese haar Chapeau voor afneemt. We rijden naar haar toe met de Kindertrein uit de Kathebelletjes van Katherine Muylaert. Die brengt ons meteen Over de grens, waar we een klagende Amor ontmoeten. Dat de liefdesgod het tegenwoordig lastig heeft bij de selfie-verslaafde jeugd hoeft niet te verwonderen, maar misschien was dat vroeger ook al zo? Bart Madou heeft alvast Gelezen en goedgekeurd hoe ook toen, met spiegel en palet in de hand, zelfportretten werden gemaakt. Wellicht hadden de heren en dames in kwestie zich vooraf zo goed mogelijk opgesmukt, een beetje zoals de Henna-kunstenares, een Buitenbeentje van Marie-Claire Devos.

Wie het zonder tekentalent of selfiestick moest rooien, kon altijd nog beroep doen op grote meesters om zijn of haar beeltenis te laten vereeuwigen. Zoals de la Tour dat deed met Madame de Pompadour in Bart Madou’s Proustiana, of zoals Buitenbeentje Frans Masereel, die volgens Rita Vanhoutte weer is opgedoken in Blankenberge.

Maar al die ijdelheid leidt op de duur tot nihilisme, en dat hebben we al eens Beleefd. Als we niet oppassen, bant Amor de vrouwen uit zijn leven en neemt hij net als Bart Madou voorgoed afscheid van zijn Femmes de la vie. Hoog tijd dus voor wat zelfkritiek! Gelukkig kan Carine Vankeirsbilck ons daar, samen met Doordenker Socrates, bij helpen. En als dat niet volstaat, kunnen we misschien lessen trekken uit het Evangelie volgens Mattheus, prachtig verfilmd door Pier Paolo Pasolini in Pathéscope. Pasolini zou trouwens 100 zijn geworden dit jaar: Ad multos annos!

De film brengt ons bij eenvoudige herders tussen grazende schapen. Of dat karolingers zijn zoals in de Poëzie van Patrick Vanhaelemeersch, dat weet ik niet. Maar als je ze lang genoeg telt, komt de Zandman langs. Al is die misschien niet zo onschuldig als hij eruit ziet, vraag dat maar aan Bart Madou. Klaas Vaak durft immer al eens nachtmerries meebregen. Over zwaardvissen of zo. Andreas Van Rompaey weet waarom!

In elk geval: slaap zacht, droom zoet, en moge het jaar 2022 in culturele schoonheid eindigen!

Veel leesplezier.

Els Vermeir

(*) deze Toverberg wordt op 21 maart 2023 integraal op deze pagina gepubliceerd

HET BELEEFDE GENOT vzw

HET BELEEFDE GENOT vzw

Toverberg

Toverberg 14 (september 2009)

Toverberg nr. **67 - Winternummer 2022 (*)**

Toverberg 15 (december 2009)

Toverberg 6 (september 2007)

HET BELEEFDE GENOT vzw

HET BELEEFDE GENOT vzw

Toverberg

Toverberg 14 (september 2009)

Toverberg nr. 67 - Winternummer 2022 (*)

Toverberg 15 (december 2009)

Toverberg 6 (september 2007)

Toverberg nr. **67 - Winternummer 2022 (*)**