Toverberg

Woord vooraf

Wanneer ik deze intro schrijf voor alweer een Toverberg – mijn derde voorwoord al, wie had dat ooit gedacht – zitten we niet enkel in een tweede coronagolf (begin of eind ervan, dat hangt af van waar in dit kleine landje je woont), maar ook nog eens in een knoert van een hittegolf. Je zou je haast gaan afvragen wat het ergste is. Temperaturen boven 30°C zijn voor mij sowieso een soort voorproefje van de hel, maar ik besef meteen dat ik vooral niet wil ontdekken hoezeer ik hierin ongelijk heb – in vergelijking met een ernstige corona-infectie, is dit wellicht nog maar het vagevuur. En toch…

Maar goed, wie – zoals velen van ons pakweg begin februari – dacht dat we intussen reeds lang van deze epidemie verlost zouden zijn en vrijelijk van de zomer konden genieten, is er helaas aan voor de moeite. We zitten iets minder in “lockdown”, gelukkig, maar toch zijn de Coronadagboeken van Bart Madou nog steeds brandend actueel, net als de tafereeltjes die Magali De Vlaeminck ons zo delicaat afschildert in Over de grens. We zijn dus alweer verplicht het dichter bij huis te gaan zoeken, in onze Bakermat, zoals onze jaardichteres Hilde De Cock. Maar de eenzaamheid in de grootstad, zoals wijlen Hans Vanhulle die ontdekte in Pluk de Dag van Saul Bellow, weegt ook nu op heel wat vrijwillige of onvrijwillige alleenstaanden, en velen voelen zich gevangen in hun “bubbel” zoals Ludwig van Beethoven zich gevangen voelde in zijn doofheid. Enkel de kunst weerhield hem ervan zelfmoord te plegen, leert Bart ons. Ook Philippe Lançon zich voelde verschrikkelijk eenzaam tijdens zijn herstel na de aanslagen op Charly Hebdo, vertelt Marie-Rose D’haese. Maar de mens is veerkrachtig, misschien wel door zijn vermogen tot zelfbewustzijn en rede, zoals Carine Vankeirsbilck bij Leibniz ontdekte. Of is het dankzij de liefde? Marie-Claire Devos las – zonder Leesgroep, dit keer, om evidente redenen – hoezeer de Zweedse schrijver Enquist naar liefde verlangt, terwijl hij ze tegelijkertijd ook vreest.

Hoe dan ook, de mens is vindingrijk genoeg om te ontsnappen aan zijn of haar gevangenschap. Ik overweeg alvast om net als Xavier de Maistre een Kamerreis te maken. En al kunnen we dan voorlopig geen grote reizen maken, zoals avonturierster Aleksandra David, een van Bart Madous Femmes de sa vie, we kunnen er toch van dromen via de tentoonstelling Mappa Mundi die Rita Vanhoutte bezocht in de Villa Empain. Of aan de hand van de prachtige natuurfoto’s in de Brugse tentoonstelling Walk_about, die Johan Debruyne ons ten zeerste aanbeveelt.

Een ding is zeker: kunst is altijd een stevig houvast in moeilijke tijden. Het belang van de kunst ontdekken we via de nieuwe rubriek Pathéscope in de Legend of 1900. Zover als het hoofdpersonage hoeven we niet te gaan, maar we maken toch maar beter tijd voor cultuur, want die Tijd gaat snel, dat hoefde ik je eigenlijk niet meer te vertellen (al doe ik dat toch nog even aan het eind van deze editie).

Maak het je dus maar meteen gemakkelijk voor een paar verrijkende en ontspannende uurtjes met deze Toverberg.

Veel leesgenot!

(*) deze Toverberg wordt op 21 december 2020 integraal op deze pagina gepubliceerd

HET BELEEFDE GENOT vzw

HET BELEEFDE GENOT vzw

Toverberg

Toverberg 14 (september 2009)

Toverberg nr. **58 - Herfstnummer 2020 (*)**

Toverberg 15 (december 2009)

Toverberg 6 (september 2007)

HET BELEEFDE GENOT vzw

HET BELEEFDE GENOT vzw

Toverberg

Toverberg 14 (september 2009)

Toverberg nr. 58 - Herfstnummer 2020 (*)

Toverberg 15 (december 2009)

Toverberg 6 (september 2007)

Toverberg nr. **58 - Herfstnummer 2020 (*)**