2500 jaar kunstfilosofie in anderhalf uur behandelen is natuurlijk waanzin. Thomas Crombez beperkte zich daarom tot enkele bedenkingen over de rol van Plato – ook om die wat verdachte titel De moord op de kunst te verklaren en de visie van twee kopstukken uit de negentiende eeuw: Karl Marx en John Ruskin. Tussendoor maakte hij ook een uitstapje naar figuren als Hannah Arendt en Alain Badiou om iets over de taak van de filosofie in het algemeen te verduidelijken. Van Plato weten we dat hij de kunstenaars niet al te goed gezind was, hij verzocht hen in zijn dialogen om de ideale stad te verlaten, waren zij  iet allemaal nabootsers en dus mensen die in de schaduw van de grot leefden? Kunst was volgens Plato teveel gebaseerd op de halfslachtige verhalen uit de mythologie en volksreligie was iets waar Plato zijn neus voor optrok. Als voorbeeld kwam Thomas met het verhaal van Ajax en de slachting van de kudde schapen. Maar aan dit negatieve oordeel kleefde ook een positief aspect: kunstenaars (en filosofen) reikten ook nieuwe concepten aan of vulden oude opnieuw in. Zij dachten dus -kunst als zodanig en dat was een geode zaak. Badiou was het zeker met dit laatste een, volgens hem heeft de filosofie de kunst ‘verfilosofeerd’. De filosofie reikt ons inderdaad nieuwe concepten aan om de wereld beter te begrijpen, daarvoor is filosofie trouwens bedoeld. Als voorbeeld van zo’n (ver)nieuw(d) concept haalde Thomas Crombez het bekende ‘de banaliteit van het kwaad’ van Hannah Arendt aan. Op zijn proces in Jeruzalem bleek het ‘monster’ Eichmann een onbeduidend burgermannetje te zijn.

Naar de 19^de eeuw dan. Om te beginnen de kunstcriticus John Ruskin. Hij kaartte de ambivalentie tussen industrialisering en ambacht aan. Ruskin prees de charme van het ambachtelijke, hij bezat een culturele aversie tegenover al wat met industrie te maken had. Thomas las met ons een korte passage uit The Stones of Venice voor. Over de ambachtsman die de perfectie van het kopiëren verlaten heeft, zegt hij: ‘But you have made a man of him for all that. He was only a machine before, an animated tool.’ Een robot zouden wij vandaag zeggen. Marx legde dan weer de klemtoon op de vervreemding van de arbeider die, in tegenstelling tot de schoenmaker, de smid, … geen overzicht meer heeft van het hele productieproces. De onvoorspelbaarheid van zijn (kunst)werk wordt ingeruild voor voorspelbaarheid, wat economisch gezien voor een hogere efficiëntie (en uitbuiting) zorgt.

Op een serene wijze werd op de voorstelling van 'Eilanden boven de wind' hulde gebracht aan de onlangs overleden dichter en kunstschilder Guido Dobbelaere.

Guido is jaren lid geweest van Het Beleefde Genot en nam o.m. deel aan het poëziepad in het Park van Loppem in 2022 en enkele malen aan pARTcours.

Joe Baele las een zevental gedichten uit de bundel voor. Guido zelf konden we nog tweemaal horen, hij las 'Gehavend' en 'Kleine wezenheden', twee gedichten uit de bundel.

Tussenin konden we luisteren naar enkele liederen uit de liedcyclus 'Die Winterreise' van Franz Schubert.

De voorstelling werd besloten met een receptie.

De bundel is bij Het Beleefde Genot verkrijgbaar tegen 12 euro. Leden van Het Beleefde Genot betalen 10 euro.

Nieuw jaar, nieuwe zaal, nieuw beginuur, nieuwe inkomstprijs… redenen genoeg om bang af te wachten hoe weinig toehoorders naar deze eerste lezing van het jaar zouden komen.

Tegen alle verwachting in, een overrompeling: met meer dan 80 waren ze opgedaagd. Niet zozeer voor de nieuwe locatie, ook niet echt voor het onderwerp, maar vooral voor de figuur van Peter De Smet, die blijkbaar een hele schare fans van Amarant op de been wist te brengen.

Maar het ging dus over die fameuze bibliotheek van Alexandrië, door Peter in een breder perspectief gekaderd: Alexander de Grote, de stad Alexandrië, (andere) bibliotheken in de oudheid…

De vele exotische namen van heersers, goden en plaatsen en van al die verschillende perioden, het was niet altijd makkelijk om te volgen. Toch kregen wij een getrouw beeld van wat de bibliotheek moet geweest zijn, ondanks de vele legendes die in omloop waren en zijn. De bibliotheek was in de eerste plaats een wetenschappelijk studiecentrum en de collectie bevatte - al naargelang de bronnen – op haar hoogtepunt zo’n 400.000 tot 700.000 boekrollen. We mogen bij dit alles ook niet vergeten dat nog geen 5% van de bevolking kon lezen of schrijven.