De tiende Thomas Mannlezing was al eens uitgesteld en ei zo na was het ditmaal weer het geval. Gelukkig kon de lezing doorgaan, want talrijke geïnteresseerden zijn er op af gekomen.

Met Tinneke Beeckman hadden wij weer een erudiete en enthousiaste spreekster, zij bracht haar verhaal over Niccolo Machiavelli, over wie zij een heus boek geschreven heeft: Machiavelli's lef. Haar uiteenzetting bestond uit vier delen, na een korte schets van de verschillende levensfazen van Machiavelli, had zij het over de erg beladen term 'Machiavellisme'. Was Machiavelli wel een Machiavellist in de betekenis die men er traditioneel pleegt aan te geven? In een derde deel ging zij uitgebreid in op het best gekende werk van de Florentijn, Il Principe of de Heerser. Een niet zo typische vorstenspiegel, aangezien Machiavelli in tegenstelling tot wat men gewoon was, ingaat op de realitiet van het regeren, met zijn deugden en vooral ondeugden en ons geen utopische spiegel voorhoudt. Een korte vergelijking tussen Il Principe en de Discorsi kwam ook even ter sprake. Verder had Tinneke Beeckman het vootral over de methodiek die Machiavelli gebruikte en over zijn poltieke ideeën.

Op het einde beantwoordde Tinneke Beeckman nog enkele vragen vanuit het publiek. Omwille van de Coronamaatregelen kon de traditionele receptie niet doorgaan.

Onze eerste activiteit na anderhalf jaar stilte bracht ons op 31 oktober 2021 in het Wenen van 1902, waar wij de Beethovententoonstelling in het gebouw van de Secession bezochten, en meer bepaald aandacht hadden voor de schitterende Beethovenfries van Gustav Klimt. Alvorens de zaal (virtueel) te betreden schonken wij aandacht aan de figuur van Gustav Klimt en de oprichting van de Secession, dit als reactie op de zogenaamde ‘Ringstrassekunst’. Wij concentreerden ons even op het Secessiongebouw ontworpen door Joseph Maria Olbrich, op het tijdschrift Ver Sacrum en op de eerste tentoonstellingen en de deelname van buitenlandse kunstenaars, waaronder Georges Minne en Fernand Khnopff. We stonden even stil bij Max Klingers imposante Beethovensculptuur alvorens de zaal met de Beethovenfries binnen te gaan. Behalve het aanschouwen van de geschilderde panelen, zochten wij ook naar mogelijke inspiratiebronnen voor Klimts voorstellingen en naar gelijksoortige werken van hem. Als toemaatje konden wij kennismaken met enkele tableaux vivants, gebaseerd op de fries, gefotografeerd door de Weense fotografe Inge Prader. De lezing werd besloten met een in Nüremberg opgenomen flash mob van Beethovens Ode an die Freude.

Pas op 55-jarige leeftijd ontmoet Montaigne Marie Le Jars de Gournay, een voor die tijd heel vrijgevochten vrouw, die slechts één liefde kent: haar boeken. Als zij van haar oom de eerste twee delen van Montaignes Essais ontvangt is zij volledig in de wolken. Ze leest en herleest en zoekt hem ten slotte op in Parijs. Hoewel Montaigne niet onder de indruk is van het verhaal van deze vrouw, want slechts een vrouw, begint hij haar na verloop van tijd te appreciëren. Als Montaigne sterft, zal Marie de Gournay instaan voor het uitgeven en heruitgeven van de Essais. Zonder haar zouden we niet over de Essais van Montaigne beschikken, zoveel is zeker.