Toverberg nr. 74 - Hersfstnummer 2024

Voorwoord

Beste lezer,

De sportfanaten onder ons beleefden alweer enkele fantastische maanden en hoeven vast nog een tijdje hun nagels niet te knippen. Elk land oogstte een deel van talloze plaatjes in edelmetaal – en vergat daarbij gemakshalve dat de productie ervan wellicht meer bloed, zweet en tranen heeft gekost dan de atleten vergoten hebben om ze te bemachtigen. De aandacht van (een groot deel van) de wereld was even afgeleid van alle ellende, Parijs straalde in al haar pracht, of wat had je verwacht?

In tegenstelling tot grote delen van Europa bleven wij hier dit keer ook van de grootste hitte gespaard (al moesten we in ruil soms letterlijk pompen of verzuipen). Maar het belooft een hete herfst te worden, we kunnen ons maar beter schrap zetten. Zal Kamala het halen van Donald, en hoe rampzalig zijn de gevolgen, ongeacht het verkiezingsresultaat? Drukt een in het nauw gedreven Vladimir op de zo gevreesde knop of krijgt Volodymyr hem eindelijk aan de onderhandelingstafel? Escaleert het conflict in het Midden-Oosten nog verder en zo ja, tot welke proporties? En hoe reageert onze planeet, nu haar noden alweer schromelijk genegeerd worden?

Kortom: we krijgen ongetwijfeld weer heel wat negatieve berichten te slikken. En zoals de coronacrisis ons heeft geleerd: beter voorkomen dan genezen, dus geven wij jullie bij deze alvast een stevig vaccin tegen depressie met onze nieuwe Toverberg!

De Olympische Spelen zinderen nog even na in de Poëzie van Patrick Vanhaelemeesch, al wordt hij er uiteindelijk Zeeziek van. Dat laatste was hopelijk niet het geval voor Columbus, die in Sevilla enkele beklijvende Impressies naliet bij Patrick De Wulf. Columbus’ ontdekkingsreizen verzinken echter in het niets bij Mulisch’ Ontdekking van de hemel, een reis waarvoor jullie kunnen inschepen via mijn Canonschot. En wie weet lopen jullie in de hemel dan wel De Messias van Stockholm tegen het lijf, netjes Ontstoft door Bart Madou. Voor wie de lezing over Bruno Schulz en Mieczyslaw Weinberg heeft Beleefd, roept dat ongetwijfeld herinneringen op. Net als het Parijs van Monsieur Klein in Pathéscope.

Maar mijn Elsenspinsel leert dat je al een Hypochonder moet zijn om naar de hemel te verlangen, dus kunnen we maar beter op zoek gaan naar de hemel op aarde. In de liefde, bijvoorbeeld. In het decor van de dromerige, intieme en vaak poëtische stijl van fotografe Lara Gasparotto, die Andre Callier nog Onderbelicht vindt. Een soms hopeloze liefde, zoals die van Alexandre Dumas junior voor La Dame aux Camélias in Ad multos annos, of een naar pedofilie neigende verliefdheid zoals die van Kafka in K. Zo’n liefde kan verstrekkende gevolgen hebben, leert het personage in het fragment uit De Stoker dat door Bart Madou door de Oulipo-vervormer wordt gehaald. Maar liefde kent vele vormen, zo hield Buitenbeentje Caillebotte van stad en natuur, vertelt Chris R. Spatz ons, en Barts liefde voor jazz gaat Crescendo tot A love supreme.

Van weinig liefde getuigt dan weer Darwins visie op vrouwen. Wacht maar: hem staat nog wat Te Beleven als de Dames voor Darwin hun zegje komen doen!

Hoe dan ook, al die liefde klinkt ons als Poëzie in de oren, en Buitenbeentje Andreas Van Rompaey legt uit hoe Paul Rodenko dat begrip definieert. En dan nog dit om af te sluiten: Hoop doet leven. Laten we dat de komende maanden vooral niet vergeten.

Veel lees- en schrijfplezier! Els Vermeir

Deze pagina werd laatst bijgewerkt op 23/09/2024 14:21:39.